Kjære bloggen. Idag har eg jogga, søkt på mange sjukepleiarjobbar, tilbringt eindel timar på Starbucks, sett mange rare folk og følt meg både litt einsam og litt heldig. Med andre ord, ein typisk fri-dag i Signes skotske liv. I tillegg har eg forresten fått kjærasten min attende. Han vart ferdig med eksamenar i forrige veke, og no er det plutseleg ein Sven her som har tid til å finne på kjekke ting, og snakke om litt andre ting enn berre skule-emner. Sjølv om det for all del er interessante greier, så er det dog fint å snakke om noko anna også. Så han er med andre ord ute av eksamensbobla, og nok ein gang tilstades i Glasgow-livet me delar. Så hei hvor det går!
På jobben går det vel også greit. Kunde-samtalane har endra seg frå klaging over snøen, til bekymring over at det kanskje kan kome til å snø igjen ein dag i framtida, og kor dei gruer seg til det. Ganske finurleg eigentleg, men eg speler med, og bekymrer meg så mykje eg kan. Trur min flotte sjef skal ansette ein person til, og eg krysser fingrane for at det skal skje, hadde vore fint å jobbe saman med nokon. Ellers så søker eg sjukepleiarjobbar for harde livet, men er så langt liten respons.
Så livet her i Glasgow er vel alt i alt ganske greit for tida. Har blitt kjent med litt fleire folk, blant anna over internett som eg skreiv om forrige gang. Det fyrste møtet eg skildra, som eg frykta kunne verte noko kleint, vart enda meir kleint enn eg frykta. Men heldigvis møtte eg denne person på ein bar, og når ein då merka at samtalen gjekk nokså treigt (mest grunna at ein ikkje hadde noko særleg å snakke om), var det greit å ha litt øl tilgjengelig. Med andre ord vart opplevinga nokså pinleg, men dog ganske kort. Har møtt nokre andre folk også, der møtene har gått litt betre. Så er fornøgd med den. På den eine sida kjenner eg meg modig som tør å kaste meg uti noko nytt, men samstundes har eg sett på meg sjølv som ein person som greier å verte kjent med folk under meir vanlege omstendigheiter, og at det er litt rart å møte folk på denne måten. Menmen, ein må no berre prøve.
Sjølv om det innimellom kjennes overveldande å bu i ein så stor by, med konstant så mykje folk rundt seg, har det også sine fordelar. Synes det er herlig å berre kunne vandre rundt og sjå på alle desse ulike folkene, lage historiar om dei, le litt av dei, ta nokre snikbilder (har fått nytt, fancy kamera) og synes litt synd i nokon av dei. Er vel slik det er overalt, men har ikkje hatt så mykje tid til å berre vandre rundt tidlegare. Eg likar det. Så her er alt bra, gleder meg gløgg ihel til å få besøk om ikkje så lenge! Håpar alt er bra med dåke heime.
onsdag 26. januar 2011
mandag 17. januar 2011
Vår?
Veit det er tidleg, men idag er det nesten litt vår her. Og med sol, varme (varmare i alle fall) og vårkjensle, sniker positiviteten seg fram, som nok mange er einig i. Det er utruleg herleg, og for tida er det ganske fint å vera her i Glasgow.
Siste veka innehaldt litt av kvart, der det byrja med at eg for alvor fekk det for meg at eg no trengte litt bekjente her i byen, då alle eg kjenn her sit på skulen minst 14 timar dagleg, og dei eg var litt med før jul, har dratt heim. Så det eg gjorde, i tillegg til å skulle melde meg på litt kurs, som eg skreiv om sist, var å finne folk på nettet. Det er noko eg finn litt merkelig, og ikkje har gjort før, men det har jo då enda i mange øl-og-kaffe-planar med ulike folk. Den fyrste skal føregå i kveld, og må nok seie at eg gruer meg litt, er det noko som kan verte kleint (eit ord eg vanlegvis aldri anvender, men som eg anser som perfekt i denne setting) er det nok dette. Men det er då verdt eit forsøk.. og i tillegg har eg då også vorte kjent med nokre folk som har vore på prøvejobbing på caf'èen.
Når ein fyrst var inne på denne caf`è-jobbinga mi, så har det skjedd ein liten endring der dei siste dagane. Har ikkje fått nokon ny jobb, men arbeidsdagane har vorte litt greiare. For det som hendte i forrige veke, var at Signe fekk nok. Som mange veit, kjem eg ikkje heilt overeins med sjefen der, så absolutt ikkje, og me er ueinige i svært mange ting. Og når han då sa at eg ikkje fekk tips lengre, fordi han skulle bruke det til å supplere i kassen, fekk eg som sagt nok. Snille Signe vart kjempesint, svært usakleg og noko ufin. Dei som har diskutert med meg, veit nok at det ikkje er mi sterke side, og ikkje er eg så flink til å seie frå om ting når eg burde, så då vert det plutselig nok. Så no trur eg denne lite hyggelige sjefen er litt redd meg. Får uansett tipsen no, litt meir i lønn, og får jobbe og stenge meir etter min fordel. Men planen er fortsatt å få ein annan jobb, men det er vanskeleg. Sender sjukepleiarsøknader for fullt, men med lite resultat så langt. Håpar på det beste, hadde vore kjekt å fått prøvd litt ut å jobbe som sjukepleiar, når eg fyrst er her.
Så det er dagane her. Sven er ferdig med 2 av 3 eksamensdagar, skal ha siste no på onsdag, og han ser fram til det, trur han byrjer å verte litt lei av dei lange dagane på lesesalen.
Så ein sise liten ting. Eg haldt på å blåse vekk her i helga, heilt sant. Var forferdeleg regnvèr, og eg fekk ein paraply på jobben for å kunne gå heim (likar best å gå heim). Kjente meg svært nøgd med den, gratis paraply er vanlegvis kun å oppdrive i Bergen, så la ut i regnet. Denne paraplyen viste seg så å vera meir ein parasoll, så når fyrste vindkastet kom, fòr eg bakover, og måtte gøyme meg. Så måtte slå ned paraplyen og ta banen heim. Ironisk? Noko. Paraplyen har eg uansett kasta. Slike små ting er slike små ting eg likar, det gjer kvardagen litt kjekkare, og får ein til å smile litt meir for seg sjølv. Håpar kvardagen dåkes der heima er fin.
Siste veka innehaldt litt av kvart, der det byrja med at eg for alvor fekk det for meg at eg no trengte litt bekjente her i byen, då alle eg kjenn her sit på skulen minst 14 timar dagleg, og dei eg var litt med før jul, har dratt heim. Så det eg gjorde, i tillegg til å skulle melde meg på litt kurs, som eg skreiv om sist, var å finne folk på nettet. Det er noko eg finn litt merkelig, og ikkje har gjort før, men det har jo då enda i mange øl-og-kaffe-planar med ulike folk. Den fyrste skal føregå i kveld, og må nok seie at eg gruer meg litt, er det noko som kan verte kleint (eit ord eg vanlegvis aldri anvender, men som eg anser som perfekt i denne setting) er det nok dette. Men det er då verdt eit forsøk.. og i tillegg har eg då også vorte kjent med nokre folk som har vore på prøvejobbing på caf'èen.
Når ein fyrst var inne på denne caf`è-jobbinga mi, så har det skjedd ein liten endring der dei siste dagane. Har ikkje fått nokon ny jobb, men arbeidsdagane har vorte litt greiare. For det som hendte i forrige veke, var at Signe fekk nok. Som mange veit, kjem eg ikkje heilt overeins med sjefen der, så absolutt ikkje, og me er ueinige i svært mange ting. Og når han då sa at eg ikkje fekk tips lengre, fordi han skulle bruke det til å supplere i kassen, fekk eg som sagt nok. Snille Signe vart kjempesint, svært usakleg og noko ufin. Dei som har diskutert med meg, veit nok at det ikkje er mi sterke side, og ikkje er eg så flink til å seie frå om ting når eg burde, så då vert det plutselig nok. Så no trur eg denne lite hyggelige sjefen er litt redd meg. Får uansett tipsen no, litt meir i lønn, og får jobbe og stenge meir etter min fordel. Men planen er fortsatt å få ein annan jobb, men det er vanskeleg. Sender sjukepleiarsøknader for fullt, men med lite resultat så langt. Håpar på det beste, hadde vore kjekt å fått prøvd litt ut å jobbe som sjukepleiar, når eg fyrst er her.
Så det er dagane her. Sven er ferdig med 2 av 3 eksamensdagar, skal ha siste no på onsdag, og han ser fram til det, trur han byrjer å verte litt lei av dei lange dagane på lesesalen.
Så ein sise liten ting. Eg haldt på å blåse vekk her i helga, heilt sant. Var forferdeleg regnvèr, og eg fekk ein paraply på jobben for å kunne gå heim (likar best å gå heim). Kjente meg svært nøgd med den, gratis paraply er vanlegvis kun å oppdrive i Bergen, så la ut i regnet. Denne paraplyen viste seg så å vera meir ein parasoll, så når fyrste vindkastet kom, fòr eg bakover, og måtte gøyme meg. Så måtte slå ned paraplyen og ta banen heim. Ironisk? Noko. Paraplyen har eg uansett kasta. Slike små ting er slike små ting eg likar, det gjer kvardagen litt kjekkare, og får ein til å smile litt meir for seg sjølv. Håpar kvardagen dåkes der heima er fin.
mandag 10. januar 2011
Attende i Glasgow.
Då var ein tilbake i leiligheita i Glasgow. Har hatt ei kjempefin julefeiring heime, fått vore mykje med både familie og vener. Jula har innehaldt, som seg hør og bør, mykje god mat, og fleire flotte skiturar. Veldig godt å vera litt sosial igjen, føler ikkje det har vorte så mykje av det i løpet av hausten her.
Er fint å vera attende her, men samstundes noko demotiverande å skulle starte heile jobbsøkingsprosessen igjen. For i løpet av jula har eg endeleg fått godkjent autorisasjonen min i Storbritannia. Utruleg greit å få det i boks, opner opp litt fleire moglegheiter, men er også noko vanskeleg å skulle finne seg jobb som sjukepleiar. Som tidlegare forklart er arbeidsløysa her veldig høg, og kvar skal ein begynne å søke? Er ikkje så enkelt, men hjelper veldig på at eg faktisk har ein jobb medan eg søker på andre. Så då får ein sjå etterkvart kva som skjer.
Sven kom attende ei veke tidlegare enn meg, og han er i gang med full eksamenslesing. Skal ha 3 stykker, den fyrste i morgon. Han er flittig, og trur dette skal gå greit, og det trur eg med.
Ellers har eg tenkt litt på dette med nyttårsforsett. Finnes det nokon som kun tenker at "2010 var eit så fint år, håpar 2011 vert like bra", eller ynskjer ein kvart år at det neste året skal verte betre? Eg vert nemlig veldig fornøgd om dette året i heile tatt vert nesten like bra som det forrige. For det har vore eit fint år, med grunnfag i historie, masse interessant erfaring frå psykiatrisk akuttmottak og så faktisk flytte til Glasgow. For sjølv om det har vore nok av utfordringar sit eg alt i alt igjen med ei kjensle av å kjenne meg heldig. For det er faktisk ei utruleg erfaring å få bu og jobbe her. Så då får ein sjå, om året svarer opp til det forrige, og det er vel kun opp til meg å få det til å skje.
Så det neste på lista er å kome seg attende på jobbsøkermarknaden, og så gjerne melde seg på eit kurs eller to for å bli kjent med fleire folk. Nokre forslag? Lurer på teikning, keramikk, oljemaling eller spansk. Gleder meg :)
Håpar alt er bra med dåke heime.
Er fint å vera attende her, men samstundes noko demotiverande å skulle starte heile jobbsøkingsprosessen igjen. For i løpet av jula har eg endeleg fått godkjent autorisasjonen min i Storbritannia. Utruleg greit å få det i boks, opner opp litt fleire moglegheiter, men er også noko vanskeleg å skulle finne seg jobb som sjukepleiar. Som tidlegare forklart er arbeidsløysa her veldig høg, og kvar skal ein begynne å søke? Er ikkje så enkelt, men hjelper veldig på at eg faktisk har ein jobb medan eg søker på andre. Så då får ein sjå etterkvart kva som skjer.
Sven kom attende ei veke tidlegare enn meg, og han er i gang med full eksamenslesing. Skal ha 3 stykker, den fyrste i morgon. Han er flittig, og trur dette skal gå greit, og det trur eg med.
Ellers har eg tenkt litt på dette med nyttårsforsett. Finnes det nokon som kun tenker at "2010 var eit så fint år, håpar 2011 vert like bra", eller ynskjer ein kvart år at det neste året skal verte betre? Eg vert nemlig veldig fornøgd om dette året i heile tatt vert nesten like bra som det forrige. For det har vore eit fint år, med grunnfag i historie, masse interessant erfaring frå psykiatrisk akuttmottak og så faktisk flytte til Glasgow. For sjølv om det har vore nok av utfordringar sit eg alt i alt igjen med ei kjensle av å kjenne meg heldig. For det er faktisk ei utruleg erfaring å få bu og jobbe her. Så då får ein sjå, om året svarer opp til det forrige, og det er vel kun opp til meg å få det til å skje.
Så det neste på lista er å kome seg attende på jobbsøkermarknaden, og så gjerne melde seg på eit kurs eller to for å bli kjent med fleire folk. Nokre forslag? Lurer på teikning, keramikk, oljemaling eller spansk. Gleder meg :)
Håpar alt er bra med dåke heime.
Abonner på:
Innlegg (Atom)